Future Islands objavili sedmi album „People Who Aren't There Any More“.

Ako su se pesme Future Islands nekada činile kao poziv na svedočenje scenama iz tuđeg života, „People Who Aren’t There Anymore“ predstavljaju celu zadivljujuću sagu, pretvarajući bol u nadu trijumfa karijere benda koji čine Samuel T. Herring (vokal, autor tekstova), William Cashion (bas, gitara), Gerrit Welmers (klavijature, programiranje) i Michael Lowry (bubnjevi). Ovde su uzbuđenje, razaranje i razumevanje pretočeni u 44 minuta novog studijskog ostvarenja.

Future Islands bili su jedinstveni i odmah prepoznatljivi od svog početka, uz jedinstveni vokal  Samuela T. Herringa, osvetljen melodijama Gerrita Welmersa i nabijeni ritmovima Williama Cashiona i Michaela Lowryja, i ta se premisa nije promenila na novom albumu. Postoji bol i radost u Herringovom glasu s kojim se mogu meriti samo njihovi legendarni nastupi uživo, ali nikada nisu zabeleženi na njihovim studijskim albumima, koji se čini kao da je prvi put nesputan.

Herring je tu zagonetnu izvedbu doneo uživo na mali ekran po prvi put 2023. godine (sa svojim zadivljujućim glumačkim debijem „kako-se-ovo-nije-već-dogodilo“ u seriji Apple TV-a „The Changeling“), u kojoj se može čuti samouverenost nekoga ko je bio izazvan novom umetničkom formom, a koju je na kraju besprekorno izneo.

Future Islands su svoj prethodni album „As Long As You Are“ završili baš kad se svet zatvorio 2020. godine. Od 2006. bili su neumorni na svojim turnejama, toliko su se lečili, živeli i tugovali na bini, sve dok iznenada više nije imalo gde da se ide, jer više nije bilo bina. Razvod, razdvajanje, selidbe izvan zemlje i sa kontinenta, novo rođenje, istraživanje novih medija - sve to će se ispostaviti kao početak procesa stvaranja albuma „People Who Aren’t There Anymore“.

Herring i Cashion našli su se priklješteni nadolazećim prekidima, pri čemu se Herring nesretno vratio u sobu koju je unajmio u bivšoj pankerskoj kući u Baltimoru, nakon što je proveo godine s partnerom u Švedskoj, a Cashion je nakon razvoda krenuo na zapad, u Los Anđeles. Šta je za Herringa značila činjenica da nije mogao da pronađe trajnu stabilnost, pitao se naglas u pesmi 'The Thief', ili to što se njegov život činio kao niz petlji s paradoksalnim slepim ulicama? Proživljava terapiju, i obećava da će nastaviti da pokušava. „I’ll stay, because I won’t give you up”, peva kao mantru za sebe i o sebi – ovo je muzika za nastavak života.

Druga polovina grupe - klavijaturista Gerrit Welmers i bubnjar Mike Lowry - ostali su u Baltimoru, a Welmers je postao otac. Njihove uloge unutar benda su se razvijale. Welmers je počeo da spašava pokvarene sintisajzere i uključivao ih u sessione, a Lowryjevi ekspanzivni muzički interesi po prvi su put postali središnji deo pesama. Pesma "Iris", ključno svedočanstvo o pokušajima razbijanja teških starih navika, proizašlo je iz ritma inspirisanog opskurnim debijem nigerijskog muzičara Mammana Sanija iz 1978. godine i postalo prikladno jezgro emocionalnog uporišta albuma „PWATA“, u kojem se preokreće iz prošlosti prema nečem boljem.

Future Islands održali su gotovo 1500 nastupa – onih koji su pravili modrice po telu, oštetili glasne žice, omogućili bekstvo ka publici kako bi izlečili svoje glasnike.

„People Who Aren’t There Anymore“ glavno je delo benda koji je na prekretnici: otkrivaju nove načine doživljavanja sveta jer stari nisu funkcionisali. Ta sloboda dovela je do najostvarenije, najtransparentnije iskrene izjave Future Islands kao benda u njihovih 17 godina postojanja.

Novi album koproducirali su Future Islands i Steve Wright dok mix potpisuju  Wright i Chris Coady. U prodaji je na CD formatu, kaseti te standardnom crnom vinilu, providnom i žuto-crnom „žumance“ vinilu sa alternativnim ilustracijama (4AD/D2C ekskluziva).